Одежда

Кием-салым ягыннан керәшен татарларының хәзерге киемнәре татар халкының башка төркемнәреннән аерылмый. Әмма өлкән буын кешеләре арасында әле үзләре сугып теккән, борынгыдан килә торган үрнәкләр белән бизәлгән киемнәрне очратырга мөмкин. Гомумән, керәшеннәр үзләре суккан тукымалардан теккән киемнәрне әле соңгы елларга кадәр кигәннәр, фабрика товарларын сирәк кешеләрдә генә күрергә мөмкин булган. Yзләре сугып, үзләре теккән күлмәкләрне кайберәүләр әле хәзер дә кадерләп сандык төпләрендә саклыйлар һәм бәйрәм, туй вакытларында кием тә йөриләр. Күп очракта ул киемнәр тәңкәләр тезеп һәм укалар белән чигеп бизәлгән. Кием-салымнары, тәңкәле бизәнү әйберләренең формасы ягыннан керәшен татарлары киемнәре Идел буендагы күрше халыклар — удмуртлар һәм чувашлар белән якын тора, ләкин ул киемнәрнең атамалары — борынгыдан килгән төрки-татар сүзләре.

Итак, ранний комплекс одежды молькеевских кряшен (середины XIX в.) максимально близок как татарскому костюму, так и костюму чувашей — анатри. Причем, по ряду структурных элементов он ближе всего примыкает к мишарским вариациям татарского костюма.
С конца XIX века комплекс одежды молькеевцев постепенно утрачивает традиционные, связанные с костюмом татар Поволжья черты и развивается в русле чувашского (анатри) костюма. Объяснение этому, думается, в следующем: как известно, и как наглядно показывают картографические материалы историко-этнографического атласа татарского народа, с конца XIX века традиционный костюм татар-мишарей активно трансформируется в сторону казанско-татарского костюма, что было связано с усилившимися процессами консолидации татарского народа в целом. Эти процессы, однако, мало коснулись подберезинских татар-кряшен в силу их иной конфессиональной принадлежности (христианство).